تاریخچه تکواندو در جهان
قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به ۲۰ قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد.
شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوجوریو (حکومت) (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.
در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود.
اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.
تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد.
روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت.
در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند.
آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.
یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.
فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت وسرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.
از زمانهای قدیم کره ای ها تکواندو را در شکل دفاع شخصی در سطوح فردی و ملی به کار می گرفتند. در دوره اشغال کره توسط ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵ توسط دولت ژاپن آموزش هنرهای رزمی سنتی کره ای را ممنوع کرد تا از شورش های ضد دولتی مردم ممانعت نماید. بعد از آزادی کره از سیطره ژاپن در ۱۵ آگوست ۱۹۴۵، پیش کسوتان هنرهای رزمی کره گردهم آمدند تا هنرهای رزمی سنتی کره را تجدید حیات بخشند. در نتیجه این کوشش ها انجمن تکواندو کره در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد.
در سال ۱۹۶۳، در چهل و سومین فستیوال ورزشی ملی کره، تکواندو به عنوان رویدادی رسمی و ورزش ملی رسمیت یافت. از اوایل دهه ۱۹۶۰ بسیاری از اساتید تکواندو و کره به کشورهای مختلف مهاجرت کرده و در موطن جدید نسبت به گسترش تکواندو اهتمام ورزیده اند. در سال ۱۹۷۳ فدراسیون جهانی تکواندو (WTF) با حضور ۱۸ کشور شکل گرفت تا به صورتی نظام مندتر از فعالیت های مربوط به تکواندو در سراسر جهان حمایت کند. دو ماه پس از تشکیل فدراسیون جهانی، اولین دوره مسابقات تکواندو قهرمانی جهان در سئول برگزار گردید و از آن زمان تاکنون به صورت منظم هر دو سال یکبار برگزار می شود. به منظور بسط بیشتر این ورزش اوزان زنان نیز از سال ۱۹۸۷ به این مسابقات افزوده گردید. مرکزیت فدراسیون جهانی تکواندو در کوکی ون واقع در سئول است. ورزش تکواندو در دو المپیک ۱۹۸۸ و ۱۹۹۲ به صورت نمایشی در بازیهای المپیک گنجانده شد و در نهایت از المپیک ۲۰۰۰ سیدنی بصورت رسمی در میان رویدادهای المپیک قرار گرفت. پس از کشور کره جنوبی در حال حاضر ایران، تایوان و ایالات متحده پیشتازان رقابتهای جهانی و المپیک هستند.
تاریخچه تکواندو در ایران :
ورزش تکواندو در سال ۱۳۴۷ به ایران وارد شد و در سال ۱۳۴۹ اولین کلاس آموزشی خود را با حدود ۷۵ نفر شرکت کننده رسمیت داد. پس از قبولی ۶۱ نفر در این کلاس، تقریباً هسته اصلی این ورزش در ایران شکل گرفت. ۱۱ مرد کمربند مشکی، ۱۷ کمربند قهوه ای و مابقی در رده های پائین تر حاصل برگزاری این کلاس بود. در سال ۱۹۷۳ فدراسیون جهانی تکواندو تأسیس شد و در همان سال اولین دوره رقابت های قهرمانی جهان برگزار شد که ایران حضور نداشت. تکواندو ابتدا زیر نظر فدراسیون ورزشهای رزمی فعالیت می کرد اما پس از چند سال در سال ۱۳۵۲ به صورت فدراسیونی مستقل درآمد. اولین رئیس فدراسیون تکواندو سرهنگ سرشار بود. اولین حضور بین المللی تکواندو ایران مسابقات قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۵ بود که در سئول کره جنوبی برگزار گردید و تیم ایران موفق به کسب یک مدال برنز توسط حسین بدیع زاده در وزن چهارم شد. اولین مسابقات رسمی در ایران به سال ۱۳۵۷ با عنوان قهرمانی کشور در سالن شهید افراسیابی برگزار شد. مسابقات قهرمانی آسیا اقیانوسیه هم از سال ۱۹۷۴ آغاز گردید که تیم ایران نخستین بار در سومین دوره این رقابت ها در سال ۱۹۷۸ حضور یافت که حاصل آن دو مدال نقره و پنج برنز و کسب عنوان سوم بود. درخشان ترین حضور ایران در عرصه بین المللی، جام جهانی لیون در سال ۲۰۰۰ بود که تیم ایران موفق شد برای نخستین بار در تاریخ ورزش تکواندو با پشت سر نهادن کره جنوبی به مقام قهرمانی جهان دست یابد. از سال ۱۹۹۹ تاکنون در مسابقات جهانی و آسیایی همواره ایران پس از کره جنوبی قدرت دوم جهان و آسیا بوده است. افتخارات تکواندو در عرصه جهانی، بازیهای آسیایی و المپیک باعث شده که این ورزش در کنار وزنه برداری و کشتی با اهمیت ترین رشته ورزشی در ایران باشد. نخستین مدال های طلای ایران در مسابقات قهرمانی جهان توسط مجید افلاکی و هادی ساعی در سال ۱۹۹۹ بدست آمد. هادی ساعی درخشان ترین چهره تاریخ تکواندو ایران بوده است که علاوه بر کسب مدال طلا در رقابت های قهرمانی جهان (۱۹۹۹ و ۲۰۰۵) و کسب چهار نشان طلای رقابت های جام جهانی تکواندو در المپیک آتن موفق به کسب نخستین طلای تکواندو ایران در المپیک شد.
در سال ۱۳۵۰ در سیستم نظامی کشور جهت تربیت و تقویت نیروهای تخصصی ویژه ارتش جهت مهارتهای دفاعی وتهاجمی و کاربردهای فنی تکنیکی و تاکتیکی برای نیروهای ذبده و ویژه چتربازان از اساتید بزرگ فدراسیون جهانی کره (بنام های کیم یانگ هونگ و کیم سو رین) دعوت به عمل آمد. و طی نمایشات تکواندو شامل دفاع شخصی و ضربات پا و شکستن اجسام سخت و درگیری های تن به تن توانستند مورد توجه مسئولان وقت قرار گرفته و به عنوان یکی از درس های اصلی ارتش قرار گیرد.
پس از اتمام این دوره کسانی که موفق به اخذ مدارک کمربند مشکی به بالا و مربیگری شدند به شرح ذیل می باشند (اولین مربی های تاریخ تکواندوی ایران ) :
اساتید محمد اسماعیل آذرپاد ، مرحوم شادروان منصور فکوری ، داوود ارجمند ، کاظم رضائی ، سلیمان علی نسب ، مرحوم شادروان حسن زرشکی ، مرحوم قاسم نقیب زاده و مرحوم نوری بودند.
و همچنین اساتید علی مدیری ، شهید قوچانی ، ابوالقاسم حسن زاده و محمدرضا شمس از بنیانگذاران تکواندو بودند که با زحمات شبانه روزی خود توانستند قهرمانان ارزنده ای در سطح تیم ملی پرورش داده و تکواندوی ایران را به جایی برسانند که در جهان حرف اول را بزند.
مشخصات تشک:
ابعاد تشک ۱۲×۱۲ متر است و داخل آن مربعی به ابعاد ۸×۸ متر وجود دارد که محوسط مسابقه‌است. دو مبارز به فاصله ۱ متر از هم می‌ایستند و سرداور به فاصله ۵/۱ متر در مقابل آنها قرار می‌گیرد.

ورزش تکواندو در استان سمنان
استان سمنان در رشته های پومسه و هان مادانگ( شکستن اجسام سخت) دارای مقرمانان جهانی و آسیایی می باشد.
احمد اخلاقی وکسب مقام سوم آسیا در رشته پومسه

ارسال نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *